Δεν διστάζω να πω και να το λέω εδώ και χρόνια ότι δεν είμαι από τους «φαν» του Κώστα Μήτρογλου.
Όχι γιατί δεν πιστεύω στην ποδοσφαιρική του αξία, αλλά γιατί με «χαλάει» πολύ ο χαρακτήρας του.
Αυτό όμως που δεν μπορώ να μην παραδεχτώ είναι ότι τουλάχιστον αυτήν την εποχή έχει όλα τα δίκια του, με την αντιμετώπιση που έχει από τον Μίτσελ.
Αλλά και από το ξεκίνημα της χρονιάς από τον Ζαρντιμ. Κανείς δεν μπορεί να πιστεύει ότι ο Μήτρογλου θα έπρεπε να είναι βασικός αντί του Τζιμπούρ.
Όμως υπάρχουν και άλλοι παράμετροι.
Όπως ότι ακόμα και από τον πάγκο η συμμετοχή του είναι μικρή, ενώ και ο Αλγερινός αυτή την εποχή δεν είναι στα καλύτερα του και έχει χάσει την φόρμα του και την επαφή με τα δίκτυα.
Ποτέ δεν μου άρεσε να κάνω τον «προπονητή», γιατί το σίγουρο είναι ότι ο Μιτσελ και ο κάθε Μίτσελ έχει αυτόν τον τίτλο, και γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας το ποδόσφαιρο, αλλά πως μπορείς να προσπεράσεις, χωρίς να σχολιάσεις την αλλαγή του Μήτρογλου στο τελευταίο δεκάλεπτο, στο Κυριακάτικο παιχνίδι.
Σε ένα παιχνίδι που επιθετικά ο Ολυμπιακός ήταν «λίγος» και ο Τζιμπούρ κακός.
Είναι φανερό ότι η υπομονή του παίκτη έχει εξαντληθεί και αυτό έφερε το ξέσπασμα του στα αποδυτήρια μετά το τέλος του αγώνα με τον ΠΑΟΚ.
Και όμως ακόμα και εγώ τώρα λέω,
ότι έχει όλα τα δίκια του να κάνει παράπονα.
Το θέμα είναι ότι ο Έλληνας ταλαντούχος παίκτης αποτελεί σημαντική περιουσία του Ολυμπιακού και θα πρέπει να βρει ο Μίτσελ τρόπο να τον αξιοποιήσει καλύτερα.
Μπορεί να έχει χειριστεί πολλά θέματα λάθος ο παίκτης όλα αυτά τα χρόνια που είναι στον Ολυμπιακό, μπορεί να είναι ιδιόρρυθμος χαρακτήρας , μπορεί να έχει πει το τρελό, «γιατί να παίζει ο Μιραλάς και όχι εγώ»(!), και αλλά πολλά, αλλά στην προκειμένη περίπτωση έχει απόλυτο δίκιο
Φυσικά και ένα ποδοσφαιριστής πρέπει να σέβεται τις αποφάσεις του προπονητή, αλλά μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και τα ανθρώπινα όρια….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου