Γράμμα από έναν… «αχάριστο»

Ένα πράγμα σιχαίνομαι όσο τίποτε στον άνθρωπο. Την αχαριστία. Και ποτέ μου δεν ήθελα να μου προσάψουν ένα τέτοιο  τίτλο.

Η αλήθεια είναι ότι η λέξη αυτή, που περιείχε η ανακοίνωση της ΠΑΕ Ολυμπιακός την Κυριακή το βράδυ με ενόχλησε, όπως και πολύ κόσμο.

Κατ αρχάς η άποψη μου είναι ότι θεωρώ άδικο, να αποδοκιμάζουν τον Μαρινάκη.

Γιατί πιστεύω ότι αν δεν υπήρχε αυτός, ο Ολυμπιακός θα ήταν στην ίδια (μπορεί και χειρότερη) θέση  με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ.

Όμως η αλήθεια είναι , ότι δεν είναι «ζεστός» όπως την πρώτη χρονιά που ανέλαβε την ομάδα.

Όσο περνάει ο καιρός, αλλάζει φιλοσοφία και δείχνει να προσαρμόζεται περισσότερο με τις δυσκολίες της  εποχής και την μεγάλη κρίση που υπάρχει σε όλο τον κόσμο.

Δεν θα μπορούσα να απαιτήσω να φέρει στον Ολυμπιακό τον Ντρογκμπά, τον Σνάιντερ, η τον Ντελ Πιέρο, αλλά θα ήθελα να  περάσει με ωραίο τρόπο το μήνυμα στον κόσμο για το τι θέλει να φτιάξει.

Ούτε λόγια και υποσχέσεις, του τύπου, «θα τα φτιάξουμε τα πράγματα και το καλοκαίρι θα τα διορθώσουμε»

Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται με λόγια, αλλά με πράξεις.

Εγώ προσωπικά δεν θεωρώ τον εαυτό μου αχάριστο, γιατί ποτέ δεν θα φτάσω σε σημείο να αποδοκιμάσω την διοίκηση, μετά από ένα άσχημο αποτέλεσμα.

Είμαι όμως απαιτητικός, όπως και όλοι οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού. Έχουμε ζήσει ανεπανάληπτες στιγμές τα τελευταία 15 χρόνια και δεν μπορούμε τώρα να δούμε. ξεκάθαρα την πραγματικότητα.

Έχουν αλλάξει οι εποχές. Πούλησες τον Μιραλάς και τον Τοροσίδη;

Εντάξει. Φέρε όμως δυο παίκτες για να μην σου προσάψουν τίποτα και να λέει ο καθένας την μαλακία του…

Κάνε δυο κινήσεις, για να φέρεις τον κόσμο στο γήπεδο και να μην θεωρεί ότι τον κοροϊδεύεις.

Μείωσε τις τιμές των εισιτηρίων με τα δεδομένα της εποχής και προ πάντων πρόσεχε πολύ αυτούς που έχεις δίπλα σου και μερικές  φορές σε παρασύρουν σε λάθος κινήσεις.

Αν για όλα αυτά θεωρούμε αχάριστος, τότε πάω πάσο….