Δεν αποφάσισα να το γράψω μόνο με αφορμή τον Ραφίκ Τζιμπούρ και την εξέλιξη στο θέμα του, που μας απασχόλησε τις τελευταίες ημέρες.
Αλλά και με αφορμή την συμπεριφορά και του Πάρντο, (αλλά και του Μιραλάς αν θέλετε) Δυο παίκτες που ήρθαν από τα αζήτητα, ο Ολυμπιακός τους «έδωσε γήπεδο» για να παίξουν μπάλα και αυτοί με τον τρόπο τους επιβεβαίωσαν το πόσο αχάριστος μπορεί να είναι ένας ποδοσφαιριστής.
Δεν λέω ο καθένας έχει το δικαίωμα να ζητάει ότι θέλει και να κοιτάει το συμφέρον του, αλλά υπάρχουν και κάποια άλλα πράγματα που δεν μπορείς να τα διαγράψεις.
Ο Τζιμπούρ που έψαχνε ομάδα τον Δεκέμβριο είχε ταλαιπωρηθεί στην ΑΕΚ , στον Ολυμπιακό του έδωσαν την ευκαιρία να παίξει και μάλιστα να δείξει τον καλό του εαυτό.
Και αυτό έγινε με ρίσκο γιατί ήταν γνωστός ο πρότερος βίος του και ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του.
Και ξαφνικά απαιτεί να πάρει χρήματα κοντά σε αυτά που παίρνει και ο Μιραλάς και ενώ υπάρχει ήδη συμβόλαιο για τα επόμενα δυο χρόνια.
Αναπροσαρμογή δηλαδή, χωρίς καν να περάσουν έξη μήνες από τότε που ήρθε στην ομάδα.!!!
Τον Πάρντο τον εμπιστευτήκαν και ήταν βασικός όλη την χρονιά. Και ξαφνικά θέλει περισσότερα χρήματα και βέβαια σε αυτές τις δυο περιπτώσεις να προσθέσουμε και αυτή του Μιραλάς, που τουλάχιστον είχε την ευθιξία μαζί με τον μάνατζερ του να καταλάβουν το λάθος και να ζητήσουν συγνώμη.
Η αχαριστία είναι κακό πράγμα και δυστυχώς οι ποδοσφαιριστές(κυρίως αυτοί που νιώθουν ανασφάλεια για το αύριο) την έχουν μέσα τους και χαλάνε την καλή εικόνα που μπορεί να δείχνουν μέσα στο γήπεδο.
Και επιμένω σε αυτό που λέω πάντα για μια μεταγραφή. Πρώτα κοιτάς τον χαρακτήρα του πάικτη και μετά την αξία του….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου