Ο άλλος ...κόσμος του ποδοσαφαίρου

Οι εμπειρίες από αυτά τα ταξίδια είναι  αμέτρητες και πάντα μένουν οι καλές εντυπώσεις.

Μια επίσκεψη σε ξένη χώρα σου δίνει την ευκαιρία να γνωρίσεις πολλά πράγματα, τα οποία δεν μπορείς να μην τα συνδυάσεις με το ποδόσφαιρο, που μπορεί σε όλο τον κόσμο να είναι το ίδιο, αλλά διαφορετικό σε κάθε χώρα.

Μιλάμε για την Ισπανία, που αυτή την στιγμή ποδοσφαιρικά θεωρείται μια υπερδύναμη σε όλα τα επίπεδα.

Αναπόφευκτα κάνεις τις απαραίτητες συγκρίσεις, με την Ελλάδα και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να μελαγχολείς.

Όχι γιατί ζεις στην Ελλάδα, αλλά γιατί απέχεις πολύ μακριά από την  πραγματικότητα και τον μαγικό χώρο του ποδοσφαίρου.

Το φιλικό παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Βαλένθια μας έδωσε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε αυτές τις μεγάλες διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις δυο χώρες και να μας κάνει να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα.

Αλλά και να διαπιστώσουμε γιατί οι Ισπανοί είναι πολλά χρόνια μπροστά από εμάς και γιατί έχουν φτάσει(και παραμένουν) στην κορυφή.

Η νοοτροπία, ο τρόπος που ζουν για το ποδόσφαιρο και η αγάπη για τον σύλλογο.

Ένα άλλο ποδόσφαιρο, μια  διαφορετική «κουλτούρα» που δύσκολα θα  καταφέρουμε να αποκτήσουμε, όσα χρόνια και αν περάσουν.

Η φιέστα που είχαν προγραμματίσει οι άνθρωποι της Βαλένθια, πριν από το φιλικό με τον Ολυμπιακό, ήταν ένα καλό «μάθημα», για το πώς λειτουργεί ένας μεγάλος σύλλογος.

Αλλά πολύ περισσότερο η νοοτροπία που υπάρχει στον κόσμο.

Η Βαλένθια πούλησε τον καλύτερο παίκτης της, τον Σολδάδο στην Τότεναμ και τον αντικατέστησε με τον Ποστιγκα.

Καμία σχέση ο ένας με τον άλλον.

Τι είχε γίνει όταν ο Μαρινάκης πούλησε τον Ριέρα και τον Μιραλάς;

Χαμός…

Η Βαλένθια αντιμετωπίζει τρομερά οικονομικά προβλήματα, όπως και οι περισσότεροι Ισπανικοί σύλλογοι, αλά δεν υπήρξε καμία δυσαρέσκεια, η διαμαρτυρία για την πολιτική του συλλόγου.

Στα μέσα Αυγούστου και με τον περισσότερο κόσμο να είναι σε διακοπές γέμισαν ένα γήπεδο και τους αποθέωσαν όλους.

Ας μην έγιναν μεταγραφές υψηλού επιπέδου.

Ας μην ήρθε ένας …Σαβιόλα και ένας προπονητής μεγάλο όνομα.

Η εξέδρα ήταν γεμάτη και ο κόσμος έδειξε με κάθε τρόπο την στήριξη του σε αυτές τις δύσκολες εποχές.

Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ανάλογη κρίση με την Ελληνική, περνάνε και οι Ισπανοί και όπως λένε εκεί ίσως τα πράγματα να είναι χειρότερα.

Όμως δεν υπάρχει αυτή η δυσπιστία, αυτή η «γκρίνια» για τις μεταγραφές και η απαίτηση φέρτε μεγάλους παίκτες για να έρθουμε στο γήπεδο και να πάρουμε διαρκείας!

Πάνω από όλα υπάρχει η Βαλένθια και μικροί μεγάλοι στηρίζουν την προσπάθεια της διοίκησης, για να μπορέσει η ομάδα να σταθεί στα πόδια της.

Δεν ακούστηκε «γιουχάισμα» για κάποιον παίκτη, που πιθανότατα σε κάποιους δεν αρέσει και δεν αξίζει να παίζει στην ομάδα.

Δεν υπήρχε η αμφισβήτηση για τον προπονητή. Όχι μόνο τον στηρίζουν, αλλά και τον αποθεώνουν.

Δεν είναι και κανένας μεγάλος προπονητής ο Τζούκιτς. Η αποθέωση όμως που γνωρίζει και αγάπη του κόσμου είναι κάτι το πρωτοφανές, για ένα παλιό ποδοσφαιριστή της ομάδας.

Δεν υπάρχει ρε παιδί μου αυτή η «μιζέρια» που ζούμε εδώ στην Ελλάδα και πολύ περισσότερο η «γκρίνια» από μερίδα του κόσμου.

Τα εισιτήρια διαρκείας έχουν εξαντληθεί και η συμπεριφορά του κόσμου από τη εξέδρα ήταν κάτι το μοναδικό.

Και ας μην έγιναν μεγάλες μεταγραφές.

Είχαμε συζήτηση με Ισπανούς συναδέλφους. Χαμογελούσαν με νόημα  και απορούσαν, όταν άκουσαν ότι ο Ολυμπιακός εχει κάνει 12 μεταγραφές και ο κόσμος θέλει και άλλους παίκτες…

Αλλά και για την αμφισβήτηση που υπάρχει στο πρόσωπο του Μίτσελ.

Απορούσαν πως ο Σαβιόλα, πήρε τη απόφαση να έρθει στην Ελλάδα

Όλοι ήταν εκεί για να απολαύσουν τον μαγικό χώρο του ποδοσφαίρου και να αποδείξουν την αγάπη του για τον σύλλογο και την πόλη.

Μια ατμόσφαιρα και μια νοοτροπία μοναδική, που σε αναγκάζει να μελαγχολείς και να παραδέχεσαι ότι πραγματικά εδώ στην Ελλάδα ζούμε σε ένα άλλο κόσμο και είμαστε άξιοι της μοίρας μας…