Παρακολουθώ τον Ολυμπιακό, πάνω από 40 χρόνια, Δεν μπορούσα ποτέ να διανοηθώ τον εαυτό μου να παίζει αυτή η ομάδα και να μην είμαι στο γήπεδο, η να μην την βλέπω από την τηλεόραση.
Και όμως διαπίστωσα την Κυριακή το βράδυ ότι κάτι έχει αλλάξει μέσα μου. Όχι ότι δεν αγαπώ αυτή την ομάδα, η έπαψε να είναι ένα από τα ποιο ενδιαφέροντα πράγματα στη ζωή μου. Αλλά για πρώτη φορά την ώρα που έπαιζε ο Ολυμπιακός γύρισα κανάλι και είδα ένα άλλο ματς!!!
Ναι είναι αλήθεια. Κάποια στιγμή παρακολούθησα το ντέρμπι της Μπαρτσελονα με την Ρεάλ. Ξαφνικά …πήγα στην Βαρκελώνη.
Είναι ίσως η πρώτη φορά που βλέποντας τον Ολυμπιακό στο παιχνίδι με τον Αστέρα ένοιωσα τόση μονοτονία και ανία για την «ερυθρόλευκη» ομάδα του Ζαρντιμ.
Δεν είναι σπόντα για τον Πορτογάλο τεχνικό. Απλά έχω συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια να βλέπω έναν άλλο Ολυμπιακό. Να παίζει μπαλίτσα, να κάνει φάσεις και να έχει ζωντάνια.
Εντάξει το αποτέλεσμα μετράει και δεν μπορείς να παραβλέψεις αυτό το 6 στα 6 στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Ούτε ότι δημιουργείται μια νέα ομάδα και θέλει κάποιο χρόνο.
Δεν είμαι από αυτούς που γκρινιάζουν εύκολα, ούτε μου αρέσει να κάνω τον «ειδικό». Όμως ρε παιδάκι μου, αυτή η ομάδα και ο τρόπος που παίζει, δεν μπορεί να σε κρατήσει «ζεστό». Δεν λέω να σε ενθουσιάσει, γιατί ακόμα είναι νωρίς. Αλλά να δω ένα αυτοματισμό, μια καλή κίνηση, μια σωστή ανάπτυξη. Σε 90 λεπτά μια φάση που χάρηκες . Το υπέροχο γκολ του Χολέμπας. Και από εκεί και πέρα τίποτα.
Ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει γίνει πλέον απαιτητικός και δεν αρκείται στο «να πάρουμε το πρωτάθλημα και όλα καλά». Έχουν αλλάξει τα πράγματα και ο κόσμος έχει τα δίκια του. Σε 8 επίσημα παιχνίδια στην φετινή χρονιά, τα διαστήματα ήταν πολύ μικρά που αυτή η ομάδα έδειξε κάτι καλό. Και μόνο τυχαίο δεν είναι η μικρή προσέλευση του κόσμου στα παιχνίδια στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Που είναι οι παλιές καλές εποχές;
Εντάξει η κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μας έχει επηρεάσει τον κόσμο, αλλά το μήνυμα είναι σαφές, ότι αυτός ο Ολυμπιακός δεν σου «γεμίζει το μάτι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου