Δεν άντεξε το βαρύ «φορτίο».

Το αν ήταν σωστό, η λάθος όχι η απόλυση του Ζαρνίιμ, αλλά η χρονική περίοδος θα δείξει.
Ήταν φανερό ότι ο Μαρινάκης πήρε την απόφαση για τη ξαφνική διακοπή της συνεργασίας με τον Πορτογάλο, με βασικό κριτήριο την άσχημη εικόνα της ομάδας στα περισσότερα παιχνίδια, αλλά και την δυσαρέσκεια του κόσμου για το θέαμα που έβλεπε.
Όταν μια ομάδα έχει εξασφαλίσει το πρωτάθλημα, εδώ και  αρκετό καιρό και δεν έχει αντίπαλο, αν μη τι άλλο θα περίμενε κανείς , να δει λίγο μπαλίτσα και κάποιους αυτοματισμούς που ήταν φανερό ότι έλειπαν.
Υπάρχει και η άλλη άποψη φυσικά. Πως μπορείς να διώξεις ένα προπονητή, που έχει την ομάδα πρωταθλήτρια από τον πρώτο γύρο, με 13 βαθμούς από τον δεύτερο ΠΑΟΚ, και 24 από τον αιώνιο αντίπαλο.
Και σε αυτό υπάρχει η απάντηση. Ο Ολυμπιακός παίζει μόνος του μπάλα στην Ελλάδα και δεν υπάρχει ανταγωνισμός. Άρα ο κόσμος δικαιούται να διαμαρτύρεται , παρά τις ιδανικές συνθήκες, ότι δεν βλέπει καλό ποδόσφαιρο.
Ποια είναι η αλήθεια;
Ο Ζαρντίμ δεν άντεξε  «το βαρύ φορτίο» που άφησε πίσω του ο Βαλβέρδε.
Στα δυο τελευταία  χρόνια του Ισπανού, οι «Ερυθρόλευκο»ι έπαιξαν και καλό ποδόσφαιρο και πήραν όλους τους τίτλους, ενώ και στην Ευρώπη δεν τα πήγε άσχημα.
Τι θα μπορούσε να κάνει παρά πάνω ο Ζαρντίμ, για να πείσει τον Μαρινάκη και τον κόσμο ότι είναι καλός προπονητής;
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι εύκολο να προσεγγίσεις το θέμα αυτό και οι γνώμες διίστανται.
Μοιρασμένος και ο κόσμος. Αλλά και η αλήθεια είναι ότι η χρονική περίοδος για να κάνεις μια τέτοια αλλαγή  δεν ήταν η ιδανική, αλλά στην Ελλάδα βρισκόμαστε και τίποτα δεν μπορεί να σου κάνει εντύπωση.
Θα πρόκειται για μεγάλο θαύμα, να μπορέσει ο Ολυμπιακός να κρατήσει έναν προπονητή για μια πενταετία. Μόνο ο Βαλβέρδε είχε τις προοπτικές, αλλά αυτή την φορά έγινε το αντίθετο
Να θέλει η διοίκηση, αλλά να μην μπορεί ο προπονητής….
Το χειρότερο για τον Ολυμπιακό, είναι ότι έχει πέντε εκατομμύρια «προπονητές» από την εξέδρα και τα σπίτια τους,(πάντα βάζω και τον εαυτό μου μέσα για να μη παρεξηγηθώ)  και εκεί κάπου μπερδεύεται το πράγμα….

Αλλά είπαμε στην Ελλάδα ζούμε. Για τον λαό που ζει αναπνέει για τρία επαγγέλματα. Του προέδρου, του προπονητή και του δημοσιογράφου!!!
Όλοι «ειδικοί», κριτική, «κράξιμο» με την πρώτη ευκαιρία και ας μην ξέρουν την έχει η μπάλα μέσα…
Για όσους δεν αρέσει ο επίλογος υπάρχει και ξυδάκι.