"Ταιριάζουν οι Σέρβοι στον Ολυμπιακό"

Ο Μάρκο Πάντελιτς δεν ήταν απλά ένας από τους πολλούς  μεγάλους ποδοσφαιριστές που πέρασαν από τον Ολυμπιακό.
Ήρθε και επιβεβαίωσε τον κανόνα για το πώς οι Σέρβοι δένονται με την ερυθρόλευκη ομάδα και δημιουργούν μια άλλη σχέση με τον κόσμο
«Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια» που έλεγε και ένα διαχρονικό  τραγούδι. Από την εποχή του Μίλος Σέστις στα μέσα της δεκαετίας του  1980,  στην συνέχεια με τον Ιλια Ιβιτς, τον Ντάρκο Κοβάσεβιτς, τον Σίνισα Γκόγκιτς και τον μεγάλο Πρέντραγκ Τζορτζεβιτς.
Δεν μπορεί να είναι τυχαίο, ότι όλοι τους λατρεύτηκαν από την εξέδρα και «έδεσαν» με την ομάδα, έστω και αν κάποιοι έμεινα για λίγα χρόνια.
Όπως αυτά τα τρία του Μάρκο Πάντελιτς που ήταν αρκετά, για να αγαπηθεί όσο λίγοι από τον κόσμο και ένας λόγος  να τον έχουν για πάντα στην καρδία τους.
Αυτό που φάνηκε και στην τελευταία εμφάνιση του Μάρκο στο γήπεδο Καραΐσκάκη, όταν ο Ολυμπιακός τίμησε τον Μάρκο και μετά από αρκετό καιρό ακούστηκε και πάλι ρυθμικά το όνομα του στις εξέδρες του γηπέδου Καραΐσκάκη.
Από αυτό το δέσιμο των Σέρβων με την ερυθρόλευκη ομάδα ξεκίνησε η κουβέντα μας με τον Μάρκο και η συνέντευξη που παραχώρησε στον «Π»
«Έχεις δίκιο σε αυτό που λες και εγώ το γνώριζα πριν έρθω στον Ολυμπιακό. Πάντα οι Σέρβοι, ήταν πολύ αγαπητοί στον κόσμο. Ταιριάζουν Σέρβοι και Ολυμπιακός και ίσως παίζει ρόλο ότι ταιριάζουμε και σαν λαοί σε πολλά πράγματα. Τα δίναμε όλα μέσα στο γήπεδο και δεν παίζαμε μόνο για τα συμβόλαια μας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κάποιοι άλλοι δεν το έκαναν. Θα σου πω ένα πράγμα. Στο ποδόσφαιρο, δεν είναι μόνο οι συνεντεύξεις, οι τηλεοράσεις και οι εφημερίδες. Ένα παίκτη τον κρίνεις μέσα στο γήπεδο και  μέσα στις τέσσερις γραμμές. Και ο κόσμος νομίζω ότι  εχει τον δικό του τρόπο να κρίνει ποιοι παίζουν για την ομάδα και ποιοι για τον εαυτό τους. Δεν έχω παράπονο από κανέναν αυτά τα τρία χρόνια που ήμουνα στην ομάδα. Ούτε και μπόρα να πω καμία κακιά κουβέντα. Έκανα την δουλειά μου και αυτό που πρέπει να κάνει ο κάθε επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Αλλά στον Ολυμπιακό πραγματικά αισθάνθηκα σαν στο σπίτι μου»
-Που είναι καλύτερα Βελιγράδι, η Πειραιάς;

«Το Βελιγράδι είναι η πατρίδα μου, αλλά και τον Πειραιά τον αγαπώ πολύ, γιατί τρία χρόνια πέρασα πολύ καλά. Είναι όπως όταν κάποιος φεύγει από το χωριό πάει στην πόλη και μετά ξανά επιστρέφει στο χωριό για το υπόλοιπο της ζωής του. Κάπως έτσι αισθάνομαι και εγώ τώρα που γύρισα στην πατρίδα μου, όμως τον Ολυμπιακό θα τον σκέφτομαι πάντα και θα έρχομαι συχνά στην Ελλάδα»