Όταν βλέπω «τρελό» ενθουσιασμό, δηλώσεις και υπέρμετρη αισιοδοξία με πιάνει τρέμουλο.
Έχουν δει τα ματάκια μου τόσα και τόσα και στιγμές σαν αυτή που έρχεται αύριο το βράδυ που με κάνουν να είμαι πολύ επιφυλακτικός.
Μακάρι για τον Ολυμπιακό να έρθουν όλα καλά και να πάρει την νίκη, η στην τελική να φέρει το ίδιο αποτέλεσμα με την Μπενφίκα και να περάσει στην επόμενη φάση της διοργάνωσης. Το αξίζει και με το παρά πάνω, με όλη την πορεία που εχει κάνει στην μεγάλη ευρωπαϊκή διοργάνωση και την εικόνα που έχει παρουσιάσει.
Αλλά τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά.
Ούτε η εξέδρα(όπως διάβασα) θα το πάρει το παιχνιδι, ούτε τα πολλά λόγια. Θέλει μεγάλη προσοχή, ηρεμία και αυτοσυγκέντρωση.
Φυσικά και ο κόσμος θα «παίξει μπάλα», αλλά αυτό δεν αρκεί.
Μπορεί η Αντερλεχτ να μην είναι καμία ομάδα που σε τρομάζει, αλλά τα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ είναι πολύ διαφορετικά.
Όλοι θέλουν να διακριθούν και να κερδίσουν τις εντυπώσεις, αφού δεν έχουν να διεκδικήσουν τίποτα περισσότερο.
Το αδιάφορο ποδοσφαιριστή και αυτόν που δεν εχει άγχος να τον φοβάσαι.
Το μόνο καλό που εχει ο Ολυμπιακός είναι ότι όλα θα εξαρτηθούν από αυτόν και δεν θα περιμένει καμία Ντόρτμουντ… να του κάνει το χατίρι.
Τον καλό Ολυμπιακό δεν τον φοβάμαι, όμως δεν έχω εμπιστοσύνη στην πουτάνα την μπάλα και δεν μου αρέσει να ακούω μεγάλα λόγια και υποσχέσεις.
Όλοι κρίνονται στο γήπεδο και από τα αποτελέσματα.
Όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο αυτές οι στιγμές με φοβίζουν περισσότερο. Για αυτό και είμαι τόσο επιφυλακτικός και προσγειωμένος.
Συγγνώμη αν τρομάζω κάποιους με τα γραφόμενα μου, αλλά ας κρατάμε και μία "πισινή"....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου